چون به چیزی بیندیشی و از آن رها نشوی، دردرون پریشان ودربیرون نزارخواهی شد.
هنگامی که به چیزی فکر می کنیم با تصاویر و الفاظ مربوط به آن چیز پر می شویم.
اگر تصاویر و الفاظ مربوطه ما چیزی راپرکند، باید بتوانیم ازآن پری، رها شویم. پرشدن بدون خالی شدن، چرخه ی زایش آگاهی را مختل می کند وتفکر را بدون نتیجه و مایه پریشانی می گرداند.
گاهی که به فکرکردن می پردازیم، پس از مدتی متوجه می شویم آن فکر برما مسلط شده است.
آن فکر ذهن مارا شکل داده است و از سیالیت و قدرت ذهن ما تغذیه می کندو به تدریج ذهن ما خشک و ضعیف شده است.
درفکر کردن ، مراقب بودن بر اینکه ذهن ما فاعل بماند و فاعلیت را به فکر واگذارنکند، کلید رسیدن به اگاهی است.
 |  |
