با قلب و در قلبمان عمل کنیم. امکانات دنیای مادی محدود است. اما امکانات دنیای درون نا محدود است. هر فکری برای آنکه به عمل تبدیل شود نیازمند زمینه ها و مساعدت های بسیار است. اما بذر افکار؛ در زمین قلب ما بی هیچ مانعی کاشته می شود و همانجا هم رشد می کند و جوانه می زند....

درتاریکی مردمک های چشم بازتر می شود و نورهای ضعیف تر را راحت دریافت می کند و ظرائف بهتر دیده می شود. این درسی است که از گرفتگی ها می گیریم. وقتی جایی تاریک می شود؛ تازه یادمان می افتد که نکند چیزهایی که آنجا گذاشته ایم گم شود. شروع فرایند گشتن و یافتن؛ از یک " گرفتگی"...